อย่าเที่ยว ! ถ้าพ่อทุกข์ แม่เศร้า

..."พ่อแม่เป็นสุข ลูกก็แฮปปี้"... นับเป็นกฎเหล็กในการพาลูกเที่ยวที่พ่อ ๆ แม่ ๆ ไม่ควรมองข้าม หากทริปไหนที่คาดว่าพาไปแล้วเราทุกข์ ผมแนะนำให้พักไว้ก่อนครับ 

จากประสบการณ์ตรง ผมเห็นหลาย ๆ ครอบครัว บางครั้งไปเที่ยวโดยไม่พร้อม แล้วสุดท้ายต้องมาทะเลาะกันให้ลูกเห็น ผมอยากบอกว่า อยู่บ้านแล้วยิ้มให้กันดีกว่าครับเพราะความสุขของพ่อแม่นั้น เป็นเรื่องสำคัญต่อจิตใจลูกมาก

ถ้าเมื่อไหร่ที่เขารู้สึกว่า ตัวเขาเป็นต้นเหตุ ที่ทำให้พ่อแม่ทุกข์หรือทะเลาะกัน การเที่ยวนั้นนอกจากจะเป็นเรื่องไม่สนุกแล้ว ยังเป็นการบั่นทอนจิตใจจนอาจจะเกลียดการเที่ยวไปเลยก็ได้ และหากมันเกิดเหตุการณ์ซ้ำ ๆ ให้เขาเห็น ไม่ว่าลูกของเรานั้นจะเล็กแค่ไหน สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาซึมซับรับรู้ได้นะครับ 

อย่าคิดว่าเขาเล็กเกินกว่าจะรู้ ความขัดแย้งของพ่อ ๆ แม่ ๆ นั้น ส่งผลต่อพัฒนาการทางสมองของลูกโดยตรง ทำให้สมองบางช่วงต้องหยุดชะงัก เช่น หลับไม่สนิท วิตกกังวล มีภาวะซึมเศร้า ฯลฯ ร้ายกว่านั้นคือ การปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างไม่ปกติ ก้าวร้าว ไม่มั่นใจในตัวเอง โยนทุกความผิดให้ตัวเอง ส่งผลให้สร้างปัญหาร้ายแรงอื่น ๆ ในอนาคต

...“ที่ใดมีการตะโกนด่าทอกัน ที่นั่นมีพฤติกรรมที่หยาบคายและความรู้สึกที่เย็นชา”...

Sukhomlynsky นักการศึกษาผู้ทรงอิทธิพลในวงการการศึกษาสมัยใหม่กล่าวไว้ โดยให้เหตุผลว่า เด็กที่ถูกสอนด้วยการตะโกนด่าทอจะสูญเสียความสามารถในการรับรู้ความละเมียดละไมทางอารมณ์ของคนอื่น มองไม่เห็นความงามของคนรอบข้าง เย็นชา ไร้อารมณ์ความรู้สึก ไม่มีความเมตตาสงสาร และบางครั้งอาจแสดงพฤติกรรมที่น่ากลัวที่สุด คือ โหดเหี้ยม

มองกลับมาที่ครอบครัวตัวเอง ผมมีกฎเหล็กที่ทำสัญญาร่วมกับภรรยาไว้ข้อหนึ่ง จนถึงทุกวันนี้ก็ยังคงพยายามปฏิบัติกันอย่างเคร่งครัด ไม่ว่าเราจะโมโห โกรธกันแค่ไหน เราจะไม่ทะเลาะกันต่อหน้าลูกเด็ดขาด โดยเฉพาะเวลาไปเที่ยว !

ถ้าจะเที่ยวทั้งที...ต้องเที่ยวให้สนุกกันทั้งครอบครัว ถึงไม่พร้อมเรื่องอื่น อย่างน้อย ‘ใจ’ เรา ต้องพร้อมก่อนครับ เพราะผมรู้สึกว่าถ้าพร้อมทุกอย่าง แต่ใจไม่พร้อม เที่ยวไปก็ไร้ประโยชน์ครับ

ขอขอบคุณข้อมูล

หนังสือยอดคุณแม่แน่กว่าครู โดย Yin Jianli