เที่ยวไป ขำไป

เมื่อลูกมีความสุขรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากของลูกก็ย่อมหาดูได้ไม่ยาก จำกันได้ไหมครับว่าเห็นลูกหัวเราะแบบสนุกสุดเหวี่ยงครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน รอยยิ้มที่ออกจากใจจนล้นออกมาที่ใบหน้า แล้วชวนพาให้คนรอบข้างมีความสุขไปกับเสียงหัวเราะนั้นด้วย

ผมตั้งใจจะพาลูกไปสัมผัสกับโลกแห่งความเป็นจริง โลกที่ผมไม่ได้เป็นคนสร้างให้อย่างที่เขาได้อยู่แบบสุขสบายนี้ ผมจะพาเขาไปผจญภัยในสถานที่ต่าง ๆ ถึงสุภาษิตจีนโบราณว่า “อ่านหนังสือหมื่นเล่ม ไม่สู้เดินทางหมื่นลี้”

จากที่คราวก่อนผมพาลูกไปตลาดโดยรถยนต์ส่วนตัว แต่ครั้งนี้ผมจะพาลูกขึ้นรถเมล์แทน สนุกแน่งานนี้ ผมคิด ได้เวลาจัดแจงแต่งตัวให้กับลูก ผมค่อย ๆ เลือกเสื้อผ้าด้วยความพิถีพิถัน กางเกงผ้านิ่ม ๆ ขายาวสบายตัว เสื้อยืดแขนสั้นที่มีเนื้อผ้าโปร่งโล่งสบาย สวมหมวกไว้กันแดดสักหน่อย พร้อมกระเป๋าเป้สะพายหลัง

ผมพาลูกขึ้นรถเมล์คันสีแดงแอร์ธรรมชาติ ข้าง ๆ รถเขียนว่ารถเมล์ฟรี ด้วยภาษีประชาชน ยี่สิบปีที่แล้วหน้าตารถเป็นอย่างไร ปัจจุบันก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง (เก็บอนุรักษ์ไว้เพื่อที่จะส่งต่อให้ลูกหลานล่ะสิ ฮ่าฮ่า) ด้วยความที่รถเมล์สายนี้มีประวัติยาวนาน อยู่คู่บ้านคู่เมืองมาหลายสิบปี ซึ่งแน่นอนเราเรียกกันว่าพี่ใหญ่ใครอย่าได้มาปาดหน้าเชียว

ผมให้ลูกนั่งบนตักแล้วกอดเขาไว้ด้วยความแน่นแฟ้น เพราะกลัวลูกจะกลิ้งเป็นลูกขนุนเวลาที่รถเบรก ผมต้องทรงตัวอย่างดีกล้ามเนื้อขาต้องแข็งแกร่ง ตามที่คาดรถวิ่งไปด้วยความชำนาญปาดซ้ายทีขวาที ผมกังวลถึงความปลอดภัยของลูกแทบแย่ แต่กลับมีเสียงหัวเราะของเขาดังลั่นขึ้นมา ราวกับว่าได้เล่นเครื่องเล่นในสวนสนุกอยู่

เขาหัวเราะสนุกสนานจนคนรอบข้างหัวเราะตามไปด้วย รถเบรกทีตัวก็โยกไปข้างหน้าที แตะคันเร่งทีตัวผมก็กระแทกไปติดเบาะที ผมนี่ช้ำในไปทั้งตัว ทั้งรถมีลูกผมสนุกสนานอยู่คนเดียว เมื่อถึงจุดหมายผมแทบจะก้าวขาลงจากรถไม่ออกด้วยซ้ำ ถึงกับโดนตะคริวกินเลยทีเดียว

สร้างโอกาสให้เด็กได้สัมผัสโลกของจริงการอ่านหนังสือไม่สู้เดินทาง สิ่งที่เด็กได้อ่านมายังเป็นเพียงความรู้ แต่สิ่งที่ได้เห็นกับตาคือชีวิตและประสบการณ์ สิ่งนี้จะช่วยให้เขาเติบโตขึ้นเข้าใจถึงเป้าหมายของชีวิต และหลักการการใช้ชีวิต เขาจะได้รับความสุขอย่างใหญ่หลวง เมื่อซื้อกับข้าวที่ตลาดเสร็จเรียบร้อย ขากลับผมโบกเรียกแท็กซี่ทันที ลูกจ๋ารอบหน้าพ่อขอแก้ตัววันนี้หลังพ่อระบมไปหมดแล้ว

พาลูกน้อยไปใช้ชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงกันครับ ให้เขาได้สัมผัสชีวิตที่หลากหลายรูปแบบ ลำบากบ้าง สะดวกสบายบ้าง ปะปนกันไป คุณอาจจะได้เห็นได้ยินเสียงหัวเราะแบบสุดเหวี่ยงของลูกอีกครั้งแน่นอน

:: อ้างอิง ::

เลี้ยงลูกให้ถูกตอน 3 ปี ลูกจะทำดีไปตลอดชีวิต. เฉิน ซู่ เจวียน (หวัง เผิง, แปล). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วารา.