พ่อแม่วัยทำงานต้องอ่าน : เมื่อหัวใจติดอยู่ระหว่างงานและลูก

เมื่อการเลี้ยงลูกทำให้เราไม่อยู่กับปัจจุบัน เล่นกับลูกแต่ใจไม่อยู่กับลูก ทำงานแต่ใจไปอยู่กับลูก สัญญาณเตือนที่พ่อแม่ต้องรู้

การเป็นพ่อแม่อาจทำให้เราทุ่มเททุกอย่างให้กับลูก แต่หลายครั้ง “ความทุ่มเท” ที่ไม่ได้เกิดจากความสุขในใจ กลับกลายเป็นความฝืนที่ทำให้เราค่อย ๆ หายไปจากตัวตนของเราเองการเลี้ยงลูกไม่ใช่เรื่องที่มีแค่ตัวเราและลูก ทุกคนควรจะมีพื้นที่ของตัวเราเอง พื้นที่ของกันและกันคือสายสัมพันธ์ที่สำคัญ ไม่ใช่ว่าเมื่อเรามีลูกแล้ว ลูกจะกลายเป็นทั้งชีวิตของเรา

ลองถามตัวเองว่า...

คุณเคยเล่นกับลูกแต่ใจลอยไหม ?

คุณเคยนั่งทำงานแต่คิดถึงลูกอยู่ตลอดเวลาหรือเปล่า ?

สิ่งเหล่านี้สะท้อนให้เห็นว่า คุณอาจกำลัง “ไม่อยู่กับปัจจุบัน” และนี่แหละคือสัญญาณเตือนที่ไม่ควรมองข้าม

ความสัมพันธ์ต้องใช้ “พื้นที่” การเลี้ยงลูกไม่ใช่แค่การให้เวลา แต่คือการมี “พื้นที่ที่สมดุล” ระหว่างตัวเราและลูก การไม่มีพื้นที่ของตัวเองเลย ไม่เพียงทำให้พ่อแม่รู้สึกเหนื่อยสะสม จนอาจนำไปสู่ภาวะหมดไฟ (Parental Burnout) และนี่ยังทำให้คุณภาพของความสัมพันธ์ของลูกลดลงโดยไม่รู้ตัว

เมื่อความสมดุลเริ่มพัง ปัญหาต่าง ๆ จะค่อย ๆ ผุดขึ้นมา สายสัมพันธ์กับลูกอาจจะเริ่มแย่ เราเองก็ทำงานไม่เต็มที่ทำให้งานแย่ลงอีก หรือใช้ชีวิตกิจวัตรประจำวันขาดตกบกพร่องไป จนบางครั้ง ลืมยา ลืมอาบน้ำ ลืมกินข้าว ลืมดูแลตัวเอง

เมื่อเราไม่สามารถอยู่ตรงหน้าได้อย่างเต็มที่ เล่นกับลูกแต่ใจไม่อยู่กับลูก ทำงานแต่คิดเรื่องลูก หรือกินข้าวอยู่แต่ตาไปมองลูก เพราะเรากำลังดึงตัวเองออกจาก “ชีวิตจริง” ทีละนิด ทีละนิด...

สัญญาณเตือนแบบไหน ?

• ไม่มีความสุขกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
• ไม่มีสมาธิทำงาน
• ลืมดูแลตัวเอง
• รู้สึกเหมือนตัวตนค่อย ๆ เลือนหาย
• หงุดหงิดง่าย เหนื่อยล้าแบบไม่มีเหตุผล

เมื่อความสมดุลทุก ๆ อย่างค่อย ๆ มีปัญหา เพราะการ ไม่อยู่กับปัจจุบัน คือ สัญญาณแรกที่สังเกตได้คือเรากำลังทำทุกอย่างทำในเวลาเดียวกัน แม้ว่าจะบอกว่าไม่ได้ทำเวลาเดียวกัน แต่เพียงแค่คิดในเวลาเดียวกัน มันก็คือการทำในเวลาเดียวกันแล้ว

จงเรียกคืนตัวเองกลับมาด้วยการ “อยู่กับปัจจุบัน” บางครั้งเราเองก็ควรให้เวลา “ตัวเราเอง” ได้พักบ้าง ซึ่งนี่ไม่ใช่เพื่อละเลยลูกนะ แต่เพื่อฟื้นพลังตัวเองให้พร้อมอยู่กับลูก และสามารถสร้างเวลาคุณภาพกับลูกได้ พ่อแม่ที่มีความสุข ลูกก็จะมีความสุขด้วยเช่นกัน

การจัดสรร “เวลาให้ตัวเอง” และ “เวลาคุณภาพกับลูก” ให้สมดุล คือ รากฐานของความสัมพันธ์ที่ยั่งยืน ทั้งในบทบาทพ่อแม่หรือมนุษย์คนหนึ่งที่ต้องการพื้นที่ส่วนตัว หากเมื่อพ่อแม่หลุดจากปัจจุบัน นั่นคือสัญญาณที่สำคัญว่าเราอาจกำลังสูญเสียทั้งสมดุลในตัวเอง และสายสัมพันธ์กับลูกโดยไม่รู้ตัว ☺︎

✱ ติดตามข่าวสารและกิจกรรม Thai PBS Kids ได้ทาง Website | Facebook | Youtube | LINE Official ✱